Danny Marks
|
 |
Danny Marks is in Toronto (Canada) een zeer gewaardeerd singer-songwriter en blues performer. Zijn geschiedenis reikt al terug tot in de sixties toen hij medeoprichter was van ‘Edward Bear, een pop-rock band met ook Paul Weldon. De band werd ontbonden in 1974. 2013 werd voor deze Danny Marks om in zijn analen bij te schrijven want dat jaar mocht hij de ene na de andere prijs in ontvangst nemen en dat had dan veel te maken met de TV serie ‘Cities of Blue’ op de Canadese beeldbuis. Het was deze Danny Marks die zijn medewerking verleende aan een serie die ik toch ook wel eens in handen zou willen krijgen. ‘Cities in Blue’ vertelt het verhaal over de blues in de eerste helft van de 20ste eeuw. Danny neemt je mee op een reis van het diepe zuiden naar het noorden telkens het verhaal vertellende over de blues en hoe ieder district zijn eigen stijl wist te ontwikkelen. Blues van New Orleans over Memphis langs Kansas naar Chicago en telkens vertolkte Danny Marks in zijn stijl verschillende nummers die belangrijk waren voor de ontwikkeling van de blues. Van de rauwe blues uit de ‘cotton fields’ van het zuiden naar de industriële blues van het noorden. Al van jongs af aan wilde Danny Marks al gitaar spelen en luisterde veelal naar de radio naar jazz en blues. Hij begon t spelen op zijn grootvader zijn oude viool tot zijn ouders een ukelele voor hem kochten. Op 11 jarige leeftijd kreeg Danny zijn eerste gitaar met de belofte dat hij ‘echte’ muziek moest studeren. Later speelde hij het eerst bij de groep ‘The Whiskey Sours’ en op 16-jarige kleeftijd koos hij resoluut voor de blues. In de sixties richtte hij zoals vermeld mee de rock band ‘Edward Bear’ op. Reeds als 21 jarige had Danny Marks al geschiedenis geschreven in Canada. Tijdens zijn carrière opende deze Danny Marks voor namen als Led Zeppelin, Bo Diddley, Paul Butterfield, Stephen Stills, Ronnie Hawkins en nog vele anderen. In 2006 kreeg hij de ‘Blues with a Feeling Award’ en zijn album ‘A Friend Of The Blues’ uit 2012 werd onder allerhande superlatieven bedolven. Een album waar heel wat blues prominenten uit Canda wisten aan mee te werken. Deze ‘Cities in Blue’ is dan het logische gevolg van de gelauwerde serie uit 2013. Op dit album vinden we 11 nummers terug waarvan 9 zijn geschreven door Danny zelf. ‘Once I Was Crazy’ en ‘Going Down The Road’ zijn twee traditionals die door nieuwe arrangementen voorzien werden door Mark. Met de opener op dit album neemt Danny Marks ons al een hele tijd terug in de tijd. De periode dat Aaron Thibeaux Walker aka T-Bone Walker zijn hoogdagen kende. Met ‘Houston To L.A.’ krijgen we een nummer dat zo door T-Bone zou zijn geschreven en ons de geschiedenis weergeeft van Texas tot de West Coast. Op dit nummer speelt Mark op een authentieke Gibson ES-5, de serie die werd gekenmerkt door haar 3 pickups en was in eerste instantie als jazz gitaar ontworpen. Via ‘Belt Line Blues’ komen we terecht in de era van Bessie Smith en Louis Armstrong met het nummer ‘Once I Was Crazy’. Terug in de sfeer en geest van Armstrong met deze New Orleans Jazz met een voortreffelijke Chris Witheley op de trompet. Met ‘Kansas City Shout’ krijgen we een nummer met het typische hand clapping ten tijde van Joe Turner en wat is een nummers als dit zonder de piano en een uitstekende blazers sectie. ‘Mempis Got Soul’ of hoe soul en blues samen komen en de eigen Memphis sound weet te creëren. Een nummer dat ons doet terug denken aan Steve Cropper de saxofonisten Mike Wark en Phil Skladowski de Mar-Keys laten herleven. ‘Heading Down To New Orleans’ is weer zo een nummer waar je nooit genoeg kan van krijgen en waarmee je terug de tijd in reist met een beetje ‘Honeysuckle Rose’ samen met een lichte toon van, ragtime. Het herbeleven van de zo eigen New Orleans sound. Met de ‘Blues Came To Chicago’ krijgen we ook meteen de invloeden van ‘electrified blues’ te horen, een strekking die mee aan de wieg stond van de hedendaagse blues zoals we die nu kennen. Een album als deze ‘Cities in Blue’ is er eentje waar je maar niet genoeg van krijgt en wat is het heerlijk hoe Danny Marks met de traditional ‘Going Down The Road’ een perfect huwelijk weet te creëren tussen gospel en een ‘work song’. Op dit nummer doen de Whiteley bro’s Ken en Chris als backing vox hun intrede, een nummer ook waar een beetje is in terug te vinden van ‘Give Peace a Chance’. Met ‘Land Where Blues Began’ wordt de geschiedenis in één enkel nummer gehuisvest, maar was het nu de US of Canada? Want met deze Danny Marks zou je gaan twijfelen, voor de Belgische liefhebbers zit hier een beetje van Guy Forsyth in. Als extra bonus krijgen we nog ‘Lights Out’, een nummer dat ook is terug et vinden op het album ‘Guitarchaeology, Lights Out’. Dit nummer werd meestal gebruikt als afsluiter voor de radio show waaraan deze Danny Marks meewerkte. Maar nu gaat het licht ook definitief uit want deze ‘Cities In Blue’ kan je eindeloos beluisteren. Thx to Sarah French but the moment is here to send this 'High Quality' blues and his performers our way....
|
|
tracks: 01 Houston To L.A. bonus track: 11 Lights Out
|
|
more info: year: 2016 artist: Danny Marks label: Independent promotion: Sarah French Publicity personnel: Danny Marks |
|